Call Of Duty 4: Modern Warfare (Pc)- İnceleme

Call of Duty 4: Modern Warfare



Gece karanlığı bizi gizliyor, ama sesimizi değil. Kaptan Price karşımda oturuyor. Pek de keyifli olmadığını anlamak zor değil. Sigarasından içine çektiği her bir fırt, üzerinde ilerlediğimiz okyanusun derin sularından daha boğucu olamaz herhalde. Dedim ya gece karanlığı bizi gizliyor, ama sesimizi değil. Birazdan sesimiz okyanusun dalgalarını ve gök gürültüsü eşliğinde yağan sağanak yağışı arkasında bırakacak. Aramızdan ayrılanlar olabilir, ama şafağa ulaştığımızda yaşayan tek canlılar bizler olacağız eminim. Bir dakika… Bu dün gece ki operasyondu. Evet, bugün ise bambaşka. Zakhaev... İşte yeni bir isim daha. Gözünü yükseklere dikmiş ve bekliyor. İmkansız olduğunu belki o da biliyor, fakat hırsı aklından önce davranıyor. Farkında değil belli. Öğrenecek, ama iyi bir yöntemle değil…



"Call of Duty" ve "Naziler" Bu iki ismi bir arada ne kadar çok kullandık ve oynadık değil mi? Öyle ki; Call of Duty'nin artık farklı olacağını ve en önemlisi içinde "Nazi" faktörünün olmayacağını öğrenince hepimiz çok şaşırmıştık. Belki de endişelenmiştik. Bazılarımız çok sevinmişti, ama gerçek olan bir şey var ki; Call of Duty, tüm oyuncuların ön yargılarını yıkarak, herkesin beğenisini kazanmak için geldi ve bunu başarmak için de pek zorlanacağını sanmıyorum. Neden mi? Cevabı basit: Daha önce de pek çok kez öyle olmadı mı?

Modern savaş hikayesi



Oyun alternatif gerçeklik barındıran bir hikayeye sahip. Grand Collier bu durum için: “Bizim en baştan beri yapmak istediğimiz oyun tipi buydu.” diyor ve devam ediyor, “Bu isteğimizi şimdi gerçekleştirebiliyoruz, çünkü artık bu imkana ve teknolojiye sahibiz. İlk zamanlarda sınırlarımızı belirleyememiştik ve bu artık bir WW2 oyunu değil. Artık kendi senaryomuzu hazırlayabiliriz ve bunu istiyorduk. WW2’yi sevmiyor değiliz, ama artık farklı bir oyun gerekliydi.” gibi açıklamalarda bulunmuştu. Şimdi ise; Modern Çağdayız. Zakhaev adında bir Rus milliyetçi, yanına bazı güçlü iş adamlarını ve büyük bir desteği alarak eski Sovyetler Birliği’ni oluşturmak için bir iç savaş başlatır. Buna karşı dışarıdan gelebilecek her türlü müdahaleye karşı Ortadoğu’daki yandaşı olan AL-ASAD örgütüne silah ve mühimmat sağlayarak bir karışıklığında orada çıkartılmasını ister. Böylece dış güçler (Amerika) zaten karışık olan bölgeyle uğraşırken Zakhaev’de kendi planlarını daha sağlam temellere oturtabilecekti, ama Zakhaev’i zaten uzun süredir dış çevrelerden takip edenler de vardı ve artık müdahale zamanı gelmişti…

Operasyon zamanı

Güzel bir açılış videosundan sonra klasik ufak bir eğitim turundan geçiyoruz. Bu daha önce oynadığınız eğitim turlarından biri değil. Daha önce bir filmde izlediğimiz askeri eğitim sahnelerini artık oynayabiliyoruz. İlk silahımızı elimize aldıktan sonra kısa süreli bir yürüyüşten sonra Kaptan Price bizi karşılıyor. Böylece hız ve dikkat gerektiren oldukça eğlenceli bir eğitim turu başlıyor. Amaç, bize verilen zamanda tüm görevleri eksiksiz yerine getirmek. Çünkü Kaptan, önümüzdeki görevin hızlılık ve dikkate dayalı olduğunu söylüyor. Yani başarılı olamazsanız, olana kadar aynı turları tekrar etmek zorundasınız. Eğitim sonrası zorluk seviyesini seçip nihayet asıl görevlere başlamaya hak kazanıyoruz. İngiliz ve Amerikan ordularına mensup askerleri kontrol edebildiğimiz yapımda, çok uluslu oynanış ön planda gözüküyor. (Diğer COD oyunlarında olduğu gibi) Gece vakti yaptığımız helikopter uçuşu sonrası gizli bir baskınla oyuna ilk önemli adımı atıyoruz. Birbirinden kaliteli 21 farklı bölümün bulunduğu Singleplayer senaryosunda ne denli bir oynanış içerisinde olduğunuzu anlamanız fazla uzun sürmeyecektir. Yapımcıların daha önce de belirttiği gibi tek kişilik senaryo modu bir dizi izler gibi gelişiyor. (24) Oynamakta olduğumuz bazı bölümler hemen sonlanmıyor, başka bir bölüme devam ediyorsunuz, ama yarım kalan bir önceki görevi daha sonra kaldığınız yerden tamamlamak imkanınız var. Dizi fikri gerçekten oyuna farklılık katmış. Ana hedefimiz olan iki kişi, bizim için önemli olan yine iki kişi var. Al-Asad ve örgütü bizim ilk önemli sorunumuz. İkinci aşamada ise sıra Zakhaev'e geliyor. Çoğu görevde Kaptan Price'nin takımına mensup bir askeri canlandırıyoruz. Yapacağımız görevler; temizlik yapmak, bir yerleri yok etmek, belgeleri ele geçirmek, rehine kurtarmak gibi kısaca özetlenebilir, ama oynanış bu özet kısmını tamamen açıyor.
Kimi zaman helikopterle dahil oluyoruz operasyonlara, kimi zaman bir tank arkasına sığınarak devam ediyoruz. Kelimelerle kolay kolay anlatılamayacak bir atmosfer hakim Call of Duty 4'te. Siz ateş ettikçe etraftan askerler yağıyor. Yardım çığlıkları, patlayan bomba sesleriyle yoğruluyor. Elinde dolu bir silah ile önüne geleni indiren bir askerin önünde ölmemek için kıvranan, çabalayan ve hatta kaçmak için son hamlelerini yapan bir düşman, çaresizliğin acı tablosunu sergiliyor gözlerimizin önünde. Görevler bazen gizlilik gerektirdiği gibi, bazen de geldiğinizi en yüksek seslerle ilan etmek gerekiyor. Oyunda ilk olarak AL-ASAD örgütüyle ve onun başını yakalamak için uğraşıyoruz. Bölüm aralarındaki sinematik videolar bir yana oynanış içerisinde bazen vuku bulan farklı mücadele örnekleri gözlere şenlik ve eğlenceyi arttırıyor. Azerbaycan, Rusya, Ukrayna, Ortadoğu gibi bölgelerde savaştığımız senaryo boyunca zamanın nasıl geçtiğini anlamak mümkün değil. Tüm bölümler bir yana, oyunun E3 fuarında yayımlanan ilk oynanış videosu olan Çernobil bölümü (2 kısımdan oluşuyor) oyuna tamamen farkı bir yön vermiş.

Neredeyse tek başlık altında bir ana oyun bir de ekstra oyun varmış gibi. Bu bölüm gerçekten çok kaliteli, heyecanlı ve inanılmaz hazırlanmış. Yani bir zeka dehası. Bölümde kamufle olmuş iki asker'den birini yönetiyoruz. Bu kez emrinde olduğumuz kişi Kaptan MacMillan. Bu bölüm de diğer bölümlerde olduğu gibi yeri ve zamanına göre artan temposu, bu tempoya ayak uyduran müzikleri ile bence "Yılın en iyi bölüm" ödülüne layık görülebilir. Her bölümünde farklı yollardan ilerlemek mümkün. Ön sokaktan gidecekken, yan sokak kullanılabilir veya açık bir kapıdan eve girilerek yola devam edilebilir. Tamamen özgür bir çevre olmasa da yeterince özgür bir ortam hazırlanmış oyunda. Ayrıca bir kaç bölümde gizlilik ön planda olduğu için isterseniz gizlenerek hiç bir olaya karışmadan görevi tamamlayabilir yada çatışmaya girerek zor olanı da yapabilirsiniz. Bunlar size bağlı. Sadece bir bölüme özel olarak kullanabildiğimiz AC-130, gökyüzünden savaşa dahil olmamıza yardımcı oluyor. Bu gelişmiş silahı kullanırken bir kaç seçeneğimiz de bulunuyor. Üç farklı kamera açısı ve üç farklı silah çeşidi bulunuyor. Bunlar; Makinalı tüfek, bomba atar ve seri bomba atar olarak tanımlanabilir. Bunların haricinde bir helikopterle de koruma veya yok etme ateşi görevini üstleniyoruz. Adamlarımız yanımızda ve bu sefer diğerleri gibi değiller.



Bunu ilk bölüm itibariyle fark edeceksiniz. Hatta belki şaşırabilirsiniz de. Öncelikle adamlarımız sürekli iletişim halindeler. Birbirlerini sürekli kontrol ediyorlar ve durum hakkında bilgi istiyorlar. Örneğin: Sol köşe temiz, yol temiz gibi. Diğer bir güzellikleri ise; tüm karakterler de olduğu gibi hareket kabiliyetleri. Kilitli bir kapıya gelirken öncelikle bir yada iki kişi kapının solunda pozisyon alıyor, üçüncü kişi kapıyı fünye ile patlatıyor ve tam kapının karşısındaki içeri giren ilk kişi oluyor. Organize bir hareket söz konusu. Ayrıca bu durum her zaman böyle değil, farklılıklar da gösterebiliyor ve bazen araya silah faktörü de girebiliyor. Bunlara karşın düşman yapay zekası da oldukça iyi sayılır. Sürekli siper alıyorlar ve toplu halde saldırmaya özen gösteriyorlar genellikle. Hiçbir zaman önünüzdekinin öldüğünden emin olmadan arkanızı dönmeyin. Yoksa bir bakmışsınız siz de ölmüşsünüz. Bunun sebebi “Last Stand” modu. Ölmeden önce son hamlelerini yapmaya çok meraklı olan düşmanlarımız, ne olur ne olmaz demiyor ve yine de sizi öldürmek için çabalıyorlar. Çoğu zaman siperden çıkmıyor, bunun yerine sadece kollarını ve ateş eden silahlarını çıkartarak kendilerini güvence altına almaya çalıştıkları zamanlar da oluyor. Bölüm aralarında yükleme ekranları sırf bir resimden ibaret değil. Hangi bölümü oynayacaksanız bölüm yüklenirken, bölüm hakkında video olarak bilgiler veriliyor, ne yapmamız gerektiği ve önemli bir kişi varsa onun resmi gösteriliyor.

Oyun sayesinde bir Amerikan tankının kaç kilo olduğunu, kaç mermi kapasitesi olduğunu bu ekranlarda öğrenebilirsiniz. Örneğin: Bir AC-130 topçusu yüzlerce milyon dolar ediyor. Sürekli bölüm sonlarında veya ölüm sırasında ekrana gelen ünlü kişilerin sözleri yeni oyunumuzda da var. Bir kişi dikkatimi çekti ki bu da; Yasser Arafat... Son bir not olarak bazı mekanlarda bulunan laptoplardan örgüt ile ilgili belgeler ele geçirebiliyorsunuz. Oyun baştan sona doğru sürekli muhteşem bir heyecan ile sürüyor ve nihayetinde muhteşem finaliyle son buluyor. (Biraz kısa olsa da) Bunu yaptıktan sonra oyunun tüm hileleri aktif oluyor ve “Arcade modu” açılıyor. Hileler pek çok oyuncu için önem arz etmese de Arcade mod oldukça hoş bir seçenek yapımda. Bu konu hakkında biraz bahsetmek gerekirse;

Arcade mode: Klasik bildiğimiz atari salonlarından aşina olduğumuz sağlık ve puan sistemini oyuna taşıyor. Her vurduğumuz adama ve her yok ettiğimiz araca göre puanlar topluyoruz.
Bu puanlar düşmanı vurduğumuz bölgelere göre değişiklik gösteriyor. Örneğin: kafasından bir kere de vurursak, normal bir öldürüş şekline göre daha fazla puan alıyoruz. Toplu ölüm gerçekleştirebildiğimiz anlarda bonus puanlar kazanıyoruz ki; bu puanlar tüm ekranı bir havai fişek gibi sarıyor. Belirli bir seviye puan edindikten sonra ekstra hak elde edebiliyoruz. Bu haklar sağ üst köşede asker logosu ile gösteriliyor ve her öldüğümüzde birini kaybediyoruz. Tüm haklarımızı tükettiğimizde bölümü tamamlayamadan oyun bitiyor ve rekorlar listesi geliyor ekranımıza. Eğer başarılı olursak tebrikleri kabul ediyoruz... Hem eskileri yad etme, hem de farklı bir hava açısından oldukça eğlenceli bir mod olmuş.

Benzersiz Multiplayer faktörü

Call of Duty’nin, Singleplayer senaryosundan sonra sıra geliyor en önemli özelliğine. Yani Multiplayer oynanışa. Call of Duty, online arenada büyük bir marka haline gelmiş durumda ve en çok oynanan FPS’lerin başında geliyor. Söz gelimi ilk ve ikinci oyunlar hala büyük bir taleple oynanırken şimdi de listeye 4. oyunu ekleyin. Bu alanda oyun kimi çevrelere göre Halo 3’e rakip olarak ta gösteriliyor. Bana kalırsa aksiyon ve heyecan duygusunu bu denli sıcak yaşatabilen başka bir yapım yok.

Oyun tipleri ve takımlar: Assault – Demolitions - Heavy Gunner – Sniper - Spec Ops gibi sınıflar bulunuyor oyunda. Her birinin kendi özelliklerinin yanında kendilerine özel standart perk’leri de bulunuyor. Buradaki temel mantık çoğu oyunda olduğu gibi; bir takım bir yönden güçlü iken diğer yönden zayıf kalıyor, ama Call of Duty 4’e özel perk’ler sayesinde oyuncu kendine özel karakterlerini oluşturarak zayıf yönleri en aza indirebilecek. Böylece en iyi gelişimi sağlayan oyuncu veya takım galip gelecek. Deathmatch, Team Deatmach, Capture the Flage, Search and Destroy, Headquaters, Team Tactical, Sabotage, Old School ve Hardcore gibi türler mevcut. Artık sadece “Vur ve puan al” amacına hizmet etmiyor Call of Duty. Bu düşüncenin ötesinde oyuncuya başarısının karşılığı olarak bazı ödüller uygun görülüyor. Örneğin art arda 3 adam vurursanız radar kazanıyorsunuz. Daha ilerisini yaparsanız hava desteği çağırabiliyorsunuz veya diğer bir örnek olarak düşman radarlarında gözükmüyorsunuz. Aldığınız puanlara göre listelerde yükselirken aynı zamanda puan miktarına göre silahlarda da özelleştirmelere ve geliştirmelere gidilebiliyor. Bir Ak47’ye bomba atar veya dürbün gibi geliştirmeler yapabileceksiniz. Tüm silahlara göre modifikasyonlar mevcut. Oyunda vurulup öldüğünüz taktirde silahınızı başka bir oyuncu ele geçirebilir, ama bu o sıradaki oynanış için geçerli bir durum. Bir de yukarda da belirttiğim yeni bir oynanış türü olan Hardcore oyuncular için “Hardcore” modu bulunuyor. Bu mod sayesinde ekranda sürekli görmeye alıştığımız hedef imleci ve kurşun miktarı gibi görseller ortadan tamamen kalkıyor. Böylece daha gerçekçi ama daha dikkatli bir deneyim sağlanmış olabiliyor. Old School’da ise hiçbir sınıf bulunmuyor. Burada daha çok silah daha fazla sağlık ve daha sinirli bir ortam hakim olacak. Ayrıca Call of Duty 2 için sonradan yayımlanan Anti-Cheat yazılımı Punkbuster, orijinal oyun paketiyle geliyor bu kez. Üstelik daha da geliştirilmiş bir şekilde.

Perk’ler

Eşsiz Call of Duty Multiplayer deneyimlerinizi daha da ileriye taşıyarak daha gelişmiş bir deneyim yaşamanız için mükemmel yöntemler. Her birinin güçlü yönleri var, ama her birinin zayıf yönleri de var. Önemli olan güçlü yönü oluştururken zayıf yönleri en aza kadar kapatabilmek. Perk’ler belki de en iyi MP düşüncelerinden biridir. Peki nedir bunlar ? İşte bazı önemli perkler;

Last Stand: Bu mod ölüm öncesi son yapılan hamle veya hamleler olarak tanımlanabilir. Oyun akışı içerisinde vurulduğunuz sırada yere düştüğünüz an belinizden tabancayı çıkartarak ölmeden önce bir kaç kişiyi daha vurarak puan toplamaya ve beraberinizde bir kaç kişi daha götürmenize olanak sağlanıyor. Tabii aynı durum rakipler için de geçerli. Bir diğer deyişle ölüm parmaklarınızın ucuna gelene kadar şarjördeki tüm mermileri boşaltmaya çalışıyorsunuz.

Deep Impact: Oyunda bulunan yapılar birbirinden ölümcül gibi görünüyor. Zira derin darbe dediğimiz özellik sayesinde ince sıva duvarlar, ahşap yapılar, tavan veya zemin dinlemeden arkasında her kim varsa öldürebiliyorsunuz. Bunu yaparken ki en iyi yönü bir tehlikeye maruz kalıyor olmamanız, ama aynı durum karşınızdaki için de geçerli olduğu sürece bu kez tehlike boyut değiştirebiliyor.

Double Tab: Bu özellik, kullandığınız silahın hız kapasitesini arttırarak daha kısa sürede daha fazla kurşun yani daha fazla ateş etme imkanı sağlıyor. Kötü yönü ise; çabuk mermi harcadığı için siz boş silahı doldurana kadar ölebilirsiniz.

Sleight of Hand: Bu özellik sıcak çatışmalar için birebir hayati önem taşıyan mermi doldurma süresince, kaybettiğiniz zamanı en aza indirerek daha çabuk silah doldurarak, tekrar hazır bir halde savaşmanıza olanak sağlıyor.

C4: Rakiplerinize tuzak kurmak için bundan daha iyi bir yöntem olamaz. Haritanın her hangi bir yerine kurduğunuz c4 patlayıcı sonrası gelen giden kişileri gözleyebilir ve bunun sonucu en uygun zamanda bombayı uzaktan kumanda ile patlatarak toplu temizlik yapabilirsiniz.

Dead Silence: Gizli bir katil veya hayalet bir savaşçı olabilirsiniz. Düşmanlarınızın arkasından sinsice yaklaşabilir ve sessiz bir bıçak darbesiyle işini bitirebilirsiniz.

UAV Jammer: Bu özellik sayesinde düşman radarında görünmeden hareket edebiliyorsunuz.

Extreme Conditioning: Adından da anlaşılacağı üzere aynı zamanda ekstra bir hıza ulaşarak daha hızlı hareket edebiliyorsunuz.

Dual Wield: Aynı anda yüksek güce sahip iki farklı ana silahı kullanabiliyorsunuz.

Iron Lung: Oyuncu nişan alırken nefesini daha uzun süre tutabiliyor.

Bunlar ve daha fazlası Call of Duty 4’te mevcut. Anlaşılan COD4 ile bizi yine uzun ve uykusuz geceler bekliyor olacak.

Bir askerin gözünden

Call of Duty'den belki de beklenecek en son şeydir grafikler. Çünkü oyunun muhteşem atmosferi zaten oyuncuların başlıca istediği tek şeydi. Buna rağmen yine de sürekli kaliteli grafiklerle önümüze gelen Call of Duty, bu kez sınırları biraz daha fazla zorlayarak tam bir görsel şölen oluşturmuş. Her yönden taktiri hak ediyor. Işık oyunlarından modellemelere, çevre tasarımlarından, karakter tasarımlarına kadar her şey çok iyi, çok detaylılar. Orta Doğu’nun sıcak atmosferini, Rusya'nın soğuk yüzünü, Çernobil'in kasvetli ve ölü havasını öyle bir yansıtıyor ki; sanki her bölüm için farklı birer grafik motoru kullanılmış. Her ortama uygun renkler oyuna çok yakışmış. Bu kalite de görselliği yüksek bir sistemde de oynama mecburiyetinin olmaması Call of Duty'nin "Sistem dostu" kimliğini bir kez daha pekiştiriyor.
Savaşın sesi

Eskilerden bir “Grenade” vardı. Hatta “German” diye bağıran askerler. Şimdi ise duyduklarım kalitenin yanında ayrıca duyguları da verebiliyor. Diğerleri de vermiyor muydu ? Veriyordu evet, ama bu kadar baskılı değil. Gerçekten her alanda olduğu gibi sesler konusunda da çok iyi bir iş çıkartılmış. Beklenildiği gibi gitmeyen işler, geciken destek sonrası zor durumda kalan askerler, bazen ise bulundukları durum ile ilgili alaycı halleri ve onları en iyi şekilde tercüme eden sözler çok gerçekçi hazırlanmış. Zaten vızıldayan kurşunlardan, patlayan bombalardan ve çoğu kez insan yerine silahların konuştuğu bir ortam daha ne kadar iyi bir şekilde anlatılabilir bilemiyorum. Bilindiği üzere Call of Duty 2’de oldukça fazla sayıda Hollywood sanatçısı seslendirmelerde bulunmuştu. Bu kadrodan takviyeler COD3’te olduğu gibi COD4’te de mevcut.

Bir oyunda Alman, bir oyunda Rus seslendirmesi yapabilen sanatçılar bu kez de farklı insanların duygularına tercüman oluyorlar. Belli ki oldukça iyi bir dil hakimiyetine sahipler. Müzikler ise benim için çoğu oyunda olduğu gibi Call of Duty’de de farklı bir önem ve yere sahiptirler. Sadece oyunlara özel değil, normal günlük akış sırasında bile dinleyebileceğim kalitede müziklere sahip oyunumuz. Geçmişe tekrar baktığımızda Michael Giacchino (Call of Duty), Graeme Revell (Call of Duty 2) ve Joel Goldsmith (Call of Duty 3) gibi birbirinden başarılı ve ödül sahibi müzik adamlarıyla yoluna devam eden serinin dört numaralı üyesinde Harry Gregson ve Stephen Barton gibi önemli kişiler bulunuyor. Daha önce Metal Gear Solid, Max Payne ve Freedom Figthers gibi önemli projelerde yer almışlardı ve bu kez de Call of Duty için orkestranın başına geçen sanatçılar, savaşın atmosferine etki edecek oldukça hoş müzikler hazırlamışlar. Ortadoğu görevlerinde bu bölgenin hakim olduğu tonlarda (Darbuka ve vurmalı çalgılar) çalarken, Ukrayna görevlerinde gizlilik gerektiren görevler olduğu için daha mistik ve yavaş müzikler mevcut örneğin. Düşünsenize oyunda bir rap parçası bile bulunuyor.



Deforme dünya

Call of Duty, her ne kadar savaş konulu bir oyun olsa da fizikler üzerinde pek durulan bir yapım değildi. (Patlamalar ve birkaç efekt dışında) Geçtiğimiz yıl Call of Duty 3 ile görülen gelişim, yeni oyunumuzda daha da etkili bir şekilde monitörlerimize yansıyor. Infinity ward, bu konuda Havok’la yarışabilecek bir düzeye gelmiş. Oyunda, araçlar patlayabiliyor. Bunun sonucunda kapı, lastik, kaput gibi parçalar etrafa saçılıyor. Bina duvarları hasar alabiliyor. Ağır silahlar daha etkili hasarlar verebiliyor ve en önemlisi çevre deforme olabiliyor. Örnek vereyim, bir evin içerisindesiniz. Etraf bazı eşyalarla dolu. Odaya bir el bombası atın. Bunun etkisiyle odada bulunan vazo, masa ve benzeri eşyalar kırılıp etrafa savrulacak. Ayrıca duvarda bulunan tablolarda patlamanın etkisiyle duvardan düşecektir. Aynı durum sokaktaki bir tezgah ve üzerindekiler için de geçerli. Karakterlerin hareketleri ise inanılmaz gerçekçi. Bu konuda Call of Duty 4’ten daha iyi bir oyun şu an yok. Gerek koşarken, gerek saklanırken, gerek ise ölürken ki hareketler çok gerçekçi ve sürekli farklılık göstererek gelişiyor. Bir askeri koşarken vurursanız farklı, saklanırken vurursanız farklı, kolundan yada kafasından vurursanız farklı tepkiler göreceksiniz. Etkiye göre tökezliyor, savruluyor, istem dışı hareketlerde bulunuyor veya savrulabiliyorlar. Anlatmakla olacak iş değil bu. Yerde kıvranışları, ölüm öncesi son hamleleri ve acı çekme sahneleri öyle bir aktarılmış ki, oyuna insan “Bu askerlerde gerçekten duygu faktörü var” diyebiliyor. Düşünün, çoğu oyunda bir adam öldürdüğünüzde hemen yere yığılır ve olay anında biter. Bu durum Call of Duty’de artık böyle değil, oynayınca bunu daha iyi göreceksiniz veya görmüşsünüzdür. Aynı zamanda karakterlerimiz vurulma hissini de oldukça gerçekçi verebiliyorlar.

Var mı daha ötesi?

Call of Duty 4 bir FPS, ama başka bir benzeri daha yok. Gerçekten inanılmaz. Yıllarca beklememize sonuna kadar değdi diye düşünüyorum. Bir çok oyunun en az 2-3 yıl gelişim aşamasında kaldığını ve sürekli ertelendiğini düşünürsek, oyunumuz hiç ertelenmeden 2 yıl aradan sonra piyasaya çıktı. Üstelik inanılmaz bir kalite düzeyiyle birlikte. Oyun ilk duyurulduğunda, hatta ilk videosu yayımlandığında yazı başında da belirttiğim gibi bir çok endişe vardı. Bir Battlefield 2 kopyası mı olacaktı? Yoksa Ghost Recon ve Rainbow Six gibi taktik ağırlığı eklenerek operasyon ağırlıklı bir oyun mu? Belki de en önemlisi bu oyun tutacak mı? Korkular ve şüpheler görüldüğü gibi yerini sevince bırakmış görünüyor. Zaten bu konuda da Infinity Ward başkanı Grand Collier’ın yaptığı bir takım açıklamalar vardı. Bir tanesinde “Baktığımızda günümüz modern savaş konulu FPS oyunları fazlasıyla taktisel. İşte burada Call of Duty 4, rakiplerinden kolaylıkla ayrılabiliyor.” gibi sözler sarf ederek aslında neyin ne olduğunu, Call of Duty’nin özünden yani heyecanından hiçbir taviz vermediğini söylemişti. Muhteşem grafikler, heyecanlı görevler, benzersiz gelişmiş Multiplayer ve çok yüksek bir sistem istememiş olması, birbirinden farklı sayısız geliştirilebilir silah. Bir oyuncu bunlardan başka daha ne isteyebilir ki? E3’te defalarca ödüllere boğulan “Yılın en iyi FPS oyunu” ödülü sahibi Call of Duty 4: Modern Warfare için söylenecek başka bir söz kalmadı (Toplam 40 E3 ödülü).

“Tescilli kalite, bu kez modern arenaya bomba gibi düştü.” Tadını sonuna kadar çıkarın, defalarca oynayın. Ben şimdiden Call of duty 5’i beklemeye başladım bile. İyi oyunlar.

Kaynak:Merlin'in Kazanı

Çok ayrıntılı olmuş.Bu oyunu almayı düşünüyorum ama şu an evdeki 3 oyunu bitirdikten sonra

Bu arada MERLİN'İN KAZANINA TEŞEKKÜRLER ! ! !

Not:Toprak sana demiştim

anladım anladım anladım!!

Şaka bir yana sende uğraşmışsın baya sanada teşekkürler

tenk yu veri maç

teperim geri kaçma

bnmki kaldırırda çok takılır oyun.

Wlla abim oynuodu hiçte takılmıodu ! (:

aaa ii o zamanda sizin kaç gb bellek + kaç mb ekran kartı ona göre alırım blki

overnet mi böööö